ای آفریننده هستی ،
ای پروردگار آسمان و زمین ،
ای مهربان بی‌منت،
رو به سوی تو می‌آییم ، با دستی خالی ، دلی اندوهگین و روحی شرمسار،
وجودمان از دیدن زخم‌هایی که بر پیکر زمین زده‌ایم، به درد آمده است.
***
ای آفریننده هستی
ما شاهد مرگ دریاچه‌های سرشار از زندگی بوده‌ایم
ما با چشم های خود ماهیان مرده در فاظلاب را دیده‌ایم
ما با گوش‌های خود صدای ناله درختان در حال افتادن را شنیده‌ایم …
***
ای آفریننده هستی
غم در چشم ها حلقه زده است
زباله‌هایی که در ساحل ها رها شده‌اند ، انبوه گناهان انسانند
آسمان دودآلود خودخواهی ما را فریاد می کشد
حیوانات در حال انقراض به نحسی انسان اعتقاد دارند
***
ای آفریننده هستی
ما خانه خود را نابود کرده‌ایم
و آینده نسل فردا را به خطر انداخته‌ایم
ای پروردگار توانا
از تو طلب بخشش و مغفرت داریم
و می‌خواهیم ما را از خواب غفلت بیدار کنی
ای خدای حکیم که بی‌دلیل موجودی را نیافریده‌ای
ای بی‌نیاز بی‌شریک
ای قادر خردمند
ما را از شر نادانی نجات بده
و به ما بیاموز مهربانی و احترام به طبیعت را
و به ما بیاموز راه رسیدن به خوشبختی را
و به ما بیاموز صلح و دوستی را
و به ما بیاموز وفاداری را
ای خدای بی‌همتای وصف ناپذیر
بر ما رحم کن تا از این پس امانتدار زمین و نگهبان حیات باشیم
و بر ما توفیق ده تا با همدلی و همکاری یکدیگر ، زخم‌های زمین را التیام بخشیم
و به ما فرصت ده تا دوباره زیبایی و طراوت را به خانه ، بازگردانیم …
***
ای خدای بزرگ
ما خود را به تو می‌سپاریم
آمین
___
ابوالقاسم کریمی
ورامین
۲۸ تیر ۱۴۰۳